بررسی مقایسه ای روش های کشت باکتریایی در جداسازی سالمونلا از نمونه های مدفوعی گله های طیور

مقدمه و هدف: انجام آزمایشات باکتریولوژیک بر روی نمونه های مدفوعی جمع آوری شده از گله های طیور تجاری به منظور ارزیابی تاثیر روش های مختلف کشت باکتریایی در جداسازی و شناسایی باکتری سالمونلا مواد و روش کار: سه سری آزمایش جهت مقایسه جداسازی سالمونلا از نمونه های مدفوعی در محیط های غنی کننده و انتخابی مختلف با شرایط متفاوت صورت گرفت. در آزمایش اول دو روش متداول کشت در آزمایشگاه های دامپزشکی ایران مورد بررسی قرار گرفت ( روش اول: 10 گرم مدفوع در 100 سی سی محیط غنی کننده آبگوشت تتراتیونات(tt) و سپس کشت بر روی محیط های انتخابی جامد بریلیانت گرین آگار (bg)و گزیلوز- لیزین- دزوکسی کولات آگار (xld)؛ روش دوم: 1 گرم مدفوع در 10 سی سی محیط غنی کننده آبگوشت سلنیت سیستئین (sc) و سپس کشت بر روی محیط های انتخابی جامد سالمونلا-شیگلا آگار (ss) و مک کانکی آگار(mc)). در آزمایش دوم اثر درجه حرارت غنی سازی (37 و 42 درجه سانتیگراد) در محیط سلنیت سیستئین و در آزمایش سوم اثر غنی سازی ثانویه تاخیری (4روز) بر میزان جداسازی سالمونلا از نمونه های مدفوعی طیور ارزیابی شد. در هر آزمایش نمونه های کنترل مثبت و منفی نیز لحاظ می شد.  نتایج و بحث: در این آزمایشات در مجموع 63 جدایه سالمونلا شناسایی شد. از این تعداد، تمامی63 نمونه (100% ) با روش دوم و 27 نمونه (85/42%) با روش اول مثبت شدند. بنابراین بالاترین میزان جداسازی مربوط به محیط غنی کننده آبگوشت سلنیت سیستئین (sc) و محیط های انتخابی جامد سالمونلا-شیگلا آگار (ss) و مک کانکی آگار(mc) بوده است. شاید بتوان دلیل میزان پایین جداسازی در روش اول را در عدم دسترسی ما به آنتی بیوتیک نووبیوسین و فقدان آن در محیط غنی کننده تتراتیونات جستجو کرد. رشد سالمونلاها در محیط سلنیت سیستئین در درجه حرارت 42 درجه بیشتر از 37 درجه بود. غنی سازی ثانویه تاخیری بعد از 4 روز نیز سبب افزایش جداسازی سالمونلا از نمونه هایی گردید که کشت آنها پس از غنی سازی اولیه منفی شده بود. این نتایج بیانگر اهمیت روش کشت باکتریایی مورداستفاده، در تفسیر نتایج مطالعات اپیدمیولوژی حاصل از کشت های مدفوعی این باکتری در گله های طیور است.